100 METROS (2016)
https://www.imdb.com/title/tt5089786/
Η ταινία <100 metros> έχει ως κύριο θέμα της την ασθένεια της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ο
πρωταγωνιστής, λίγο μετά την αρχή της ταινίας, πληροφορείται ότι πάσχει από
αυτή τη νόσο. Στην ταινία περιγράφονται αρκετά από τα στάδια που είναι λογικό
να περάσει ένας άνθρωπος, όταν πληροφορείται κάτι τέτοιο. Η αρχική άρνηση, η
απογοήτευση, η στήριξη από τη σύντροφο, η στάση των φίλων/γνωστών. Περισσότερο
όμως η ταινία πραγματεύεται το ζήτημα του σκοπού, το πόσο σημαντικό είναι για
έναν άνθρωπο, όχι απαραίτητα ασθενή αλλά και οποιονδήποτε άνθρωπο, να έχει
στόχους στη ζωή του και να μην παραιτείται. Ο πεθερός του πρωταγωνιστή στην
ταινία, είναι ένας άνθρωπος που έχει παραιτηθεί από τη ζωή, αν και δε νοσεί από
κάτι, κι όμως βρίσκει και αυτός ένα νόημα μέσα από την συναναστροφή του και τη
στήριξη που δίνει στον γαμπρό του. Φαίνεται επίσης στην ταινία και η απουσία
βοήθειας από το κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά και η ωμή στάση των
εργοδοτών. Η ταινία περιγράφει αναλυτικά τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του
πρωταγωνιστή, το πώς η ελπίδα εναλλάσσεται με την αποτυχία, και το πόσο αρκετή
δουλειά και στήριξη χρειάζεται για να υιοθετηθεί μια διαφορετική οπτική από τον
ίδιο. Η ουσία δεν βρίσκεται στην επιτυχία, αν θα κατάφερνε δηλαδή το στόχο του
ή όχι, αλλά στην προσπάθεια, στην ύπαρξη νοήματος και στόχου. Και όπως
αναφέρεται και στην ταινία, <η παραίτηση δεν είναι επιλογή>. Αξίζει να
σημειωθεί ότι η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και στη ζωή του
Ramon Arroyo, ενώ περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=I2pd2WtnuJA
.
Η ταινία όμως μας προβληματίζει για το ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν την στήριξη που έχει ο πρωταγωνιστής, καθώς μπορεί να μην έχουν σύντροφο, ή ένα στενό κύκλο σημαντικών άλλων που θα τους στηρίξει (ή να συνυπάρχουν σοβαρά οικονομικά ζητήματα). Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι η παρακολούθηση της ταινίας μπορεί να είναι ωφέλιμη για όλους τους θεατές, κυρίως συγγενείς ανθρώπων που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, αλλά ίσως και για τους ίδιους τους ασθενείς, με την προϋπόθεση όμως να είναι σε καλή ψυχολογική κατάσταση και να είναι σε θέση να δουν μια ταινία που θα τους φορτίσει αρκετά σε συναισθηματικό επίπεδο. Παράλληλα, η ταινία μπορεί επίσης να δράσει σε επίπεδο απόρριψης προκαταλήψεων σε πληθυσμό που δεν σχετίζεται με παρόμοια ιατρικά προβλήματα.
Σάκης Καφφεσάκης
