MEDIANERAS (ΜEΣΟΤΟΙΧΙΕΣ), 2011
https://www.imdb.com/title/tt1235841/
Η ταινία έχει ως θέμα τις ανθρώπινες
σχέσεις σε μια μεγαλούπολη, όπως το Μπουένος Άιρες. Ξεκινάει με μια κριτική για
την ανισότητα που υπάρχει στις κοινωνίες, ιδιαίτερα στο ζήτημα της κατοικίας.
Το βασικό θέμα της ταινίας είναι η μοναξιά των ανθρώπων που ζουν στις
μεγαλουπόλεις, στις πολυκατοικίες, κλεισμένοι στα διαμερίσματά τους, φοβούμενοι
την κοινωνική επαφή. Περιγράφεται πολύ όμορφα το πώς ο ατομικισμός της
κοινωνίας οδηγεί στην αυτο-απομόνωση, την αποστασιοποίηση από το κοινωνικό
σύνολο, κάτι που ίσως απαλλάσσει προσωρινά το άτομο από το άγχος και το φόβο
που του δημιουργεί η κοινωνική επαφή και οι νέες γνωριμίες, οδηγεί όμως
μετέπειτα σε ένα αίσθημα κενού, μοναξιάς, ή σε αναζήτηση εφήμερων και
επιφανειακών σχέσεων.
Οι άνθρωποι συχνά στις μέρες μας φοβούνται να επικοινωνήσουν, να δείξουν τον πραγματικό εαυτό τους, να τσαλακωθούν. Επίσης προτιμούν την ασφαλή διαδικτυακή επικοινωνία παρά την πραγματική επαφή, στον αληθινό έξω κόσμο. Προτιμούν να κρύβονται στην ασφάλειά τους, αγνοώντας το ότι η ασφαλής ζωή είναι συνήθως πολύ πιο άδεια. Είναι προτιμότερο οι άνθρωποι να επιδιώκουν να ζήσουν, ακόμα κι αν απογοητευτούν, γιατί η απογοήτευση και η αποτυχία είναι μέσα στη ζωή. Χρειάζεται θάρρος και μια διαφορετική οπτική για τη ζωή, να μην φοβόμαστε τις απογοητεύσεις και τις λύπες που θα έρθουν, καθώς και αυτές μπορεί να αποτελέσουν μια αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα ή την υιοθέτηση ενός πιο ώριμου τρόπου σκέψης. Πολλοί άνθρωποι αγχώνονται μπροστά σε μία νέα γνωριμία, σκεπτόμενοι τα αρνητικά, ότι μπορεί να τους απορρίψουν, ότι μια συνάντηση μπορεί να τους δεσμεύσει, ή μπορεί να σκέφτονται τα αρνητικά που μπορεί να προκύψουν βασιζόμενοι είτε σε εικασίες είτε σε πραγματικά δεδομένα. Αυτό όμως που χρειάζεται περισσότερο είναι το να μην φοβούνται να κάνουν μια νέα γνωριμία, η οποία θα βασίζεται στον αυθορμητισμό, στην απόρριψη των προκαταλήψεων, στην διάθεση να γνωρίσουν καινούριους τρόπους σκέψης, και στον σεβασμό του άλλου ατόμου. Η αυτο-αποκάλυψη, η ειλικρίνεια, η θετική διάθεση και ο αυθορμητισμός, μπορούν να δώσουν μια πολύ καλύτερη ποιότητα σε μια γνωριμία, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχει δημιουργία σχέσης ή <ευτυχής κατάληξη>. Η κατάληξη μπορεί να θεωρηθεί ευτυχής ακόμα κι αν δεν προκύψει κάτι περισσότερο ή ακόμα κι αν αυτό που προέκυψε δεν είχε διάρκεια, γιατί μπορεί να υπάρχει η ικανοποίηση για το ότι γνωρίσαμε έναν άνθρωπο, επικοινωνήσαμε μαζί του, συνδεθήκαμε, και μπορεί να κρατηθεί μια μικρή επαφή ή έστω μια καλή και γλυκιά ανάμνηση.
Η ταινία είναι σχετικά ιδιαίτερη, όχι τόσο βαριά αλλά ούτε και εντελώς ανάλαφρη. Χαρακτηρίζεται από ένα σχετικά αργό τέμπο το οποίο όμως μεθοδικά αφήνει χρόνο στον θεατή να σκεφτεί, να προβληματιστεί και να ονειροπολήσει, αφήνοντας αρκετό πεδίο στον ελεύθερο συνειρμό. Σημειώνουμε, τέλος, ότι η ταινία μικρού μήκους <Πρόβα παλτού>, με τον Γιώργο Αρμένη, πραγματεύεται και αυτή το ζήτημα της μοναξιάς, ενώ στην ταινία με τον Γιώργο Αρμένη δίνεται ακόμα περισσότερο ελεύθερο πεδίο στον ελεύθερο συνειρμό.
Σάκης Καφφεσάκης
